Πως να (μην) εκνευρίσετε έναν πωλητή παπουτσιών

Αν έχετε περάσει ήδη από την καρτέλα «Η ΕΤΑΙΡΙΑ» στο κάτω μέρος της σελίδας που βλέπετε μπροστά σας για να διαβάσετε δύο-τρία πράγματα για το μαγαζί που ετοιμάζεστε να ψωνίσετε, θα γνωρίζετε ότι η επιχείρησή μας, διαθέτει 2 φυσικά καταστήματα.

Οπότε, πείτε ένα ευχαριστώ που σας βγάλαμε από την δύσκολη θέση να διαβάσετε το μακρύ και το κοντό μας στην καρτέλα «Η ΕΤΑΙΡΙΑ»  και πάμε παρακάτω.

Με δύο φυσικά καταστήματα, με το πρώτο να χρονολογείται γύρω στο 1930, ίσως και πιο πίσω, δεν είναι σίγουρο, μιας και ο προ-πάππους μας, δεν είχε ιδιότητες Μαθουσάλα για να ζει ακόμα να μας τα ξαναπεί αναλυτικά, δυστυχώς! Όμως, ακόμα κι έτσι, μπορείτε εύκολα να καταλάβετε, ότι αν πιάσω να σας γράψω ιστορίες καθημερινής τρέλας που ζούμε στα καταστήματά μας, δε μας έφταναν οχτώ δημοτικές βιβλιοθήκες για να γεμίσουμε τα ράφια με τόμους από τέτοιες ιστορίες.

Το να σας διηγηθώ τέτοια σπαρταριστά περιστατικά, δεν έχει νόημα. Ίσως στο μέλλον να προστεθεί μια ξεχωριστή ενότητα, πιθανόν με τίτλο «Το ημερολόγιο ενός πωλητή» ή «Ξέμεινα από ηρεμιστικά» ή «Είναι σκοτάδι..Φοβάμαι..».

Μπορώ όμως να σας πω το γενικότερο κλίμα που επικρατεί σε ένα μαγαζί μια απλή καθημερινή μέρα.

Καταρχήν, η βασική φιλοσοφία είναι πως ο πελάτης, έχει πάντα δίκιο. Ακόμα κι αν δεν έχει, έχει δίκιο. ΕΧΕΙ. ΔΙΚΙΟ. Αλήθεια, δείξτε μου ποιος το είπε αυτό και φέρτε μου και μια καραμπίνα. Θέλω να δω κάτι! Το μεγαλύτερο πρόβλημα, είναι όταν μπαίνει κάποιος πελάτης που το ξέρει. Ότι έχει δίκιο δηλαδή. Το πιο εντυπωσιακό, είναι ότι ξέρει ότι έχει δίκιο, ακόμα κι αν ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ!

Κόσμος μπαίνει κόσμος βγαίνει μέσα στα μαγαζιά, το δίκιο θα μπορούσε να πει κανείς ότι μοιράζεται. Η «υπαλληλική» ευγένεια όμως, επιβάλει ο πελάτης να έχει δίκιο.

Ένα απλό παράδειγμα.

Πιάνει ένας πελάτης μια παντόφλα, την κοιτά, την επεξεργάζεται, την μυρίζει (;;;) και ο διάλογος ξεκινά κάπως έτσι.

• Αυτή θέλω σε 38 σε γκρι χρώμα!
• Αυτή που μου δείχνετε, δε βγαίνει σε γκρι, βγαίνει σε μαύρο και μπλε
• Μα αυτή που κρατάω είναι γκρι
• Δεν είναι γκρι, είναι μαύρη καλή μου κυρία…
• …..

Ορθά καταλάβατε! Αυτή η νεκρική σιγή είναι το παν..

Έχετε ακούσει που λένε ότι μετά την καταιγίδα έρχεται το ουράνιο τόξο;
Ε, εδώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ξεκινάει μια αδιανόητη συζήτηση για το ουράνιο τόξο και τα χρώματα και μετά πλακώνει η καταιγίδα. Και ψάχνεις να βρεις το δίκιο σου, αλλά που να το βρεις βέβαια, αφού ο πελάτης είπαμε, το έχει στο τσεπάκι του!

Και πως να μην το έχει δηλαδή, ειδικά μια ΠΕΛΑΤΙΣΣΑ, γένους θηλυκού, όταν οι γυναίκες βλέπουν 8 ουράνια τόξα σε μια παλέτα με 8 χρώματα. Διότι εμείς οι άντρες, τι να πω, γεννηθήκαμε με χαλασμένο αμφιβληστροειδή, αφού το μπλε, είναι μπλε.

ΑΜ ΔΕ!

Το μπλε είναι σκέτο μπλε και μετά έχει τιρκουάζ, μπλε ηλεκτρίκ, σιέλ, το ζαφειρί, το μπλε ρουά, το ανοιχτό μπλε, το μπλε του ουρανού, της γκαντεμιάς, της αναποδιάς και του κακού μας του καιρού!

Για να καταλήξουμε και να μην σας κουράζουμε κιόλας.

Σας το γράφουμε ξεκάθαρα και στους όρους χρήσης, ότι οι χρωματισμοί που βλέπετε στην φωτογραφία στον υπολογιστή σας, πολλές φορές, ενδέχεται να απέχουν, συνήθως, ελαφρώς απ΄την πραγματική απόχρωση που θα αντιλαμβανόταν ο εγκέφαλός σας όταν το πιάσετε στα χέρια σας.

Γιατί τα ακούμε κι αυτά και δικαιολογημένα βέβαια, αφού είναι αδύνατον το χρώμα που θα δείτε στην οθόνη σας, να είναι πιστά ίδια με το πραγματικό!

Αλλά δε το συζητάμε… Ο – ΠΕΛΑΤΗΣ – ΕΧΕΙ – ΠΑΝΤΑ – ΔΙΚΙΟ!

ΥΓ. Κατά την διάρκεια που έλαβαν χώρα τα παραπάνω περιστατικά αλλά ΚΑΙ κατά την διάρκεια της περιγραφής αυτών, κανείς πελάτης ή περαστικός από το κατάστημα δεν υπέστη βία λεκτική η σωματική.

Με παντοφλικούς χαιρετισμούς
Ο Παντοφλάκιας